Halverwege!
Door: Kristel
Blijf op de hoogte en volg Irene
15 April 2016 | Bulgarije, Sofia
Hallooo!
We zijn inmiddels alweer op de helft van onze stageperiode; de tijd vliegt! Het is even stil geweest rondom ons Sofia-avontuur, waarvoor onze excuses. Of eigenlijk mijn excuses want het was mijn beurt om een stukje te schrijven;) We hebben het echter zo druk gehad met leuke uitstapjes, mensen die ons kwamen bezoeken (en tussendoor ook nog een beetje studeren :p) dat ik er gewoon niet eerder aan toe ben gekomen. Best een goed teken toch?! Maar hier dan eindelijk de lang verwachte update ;)
Irene’s ouders zijn eind maart een weekendje hier geweest om Irene op te zoeken. Samen hebben zij hebben leuke uitstapjes gemaakt, waaronder een bezoek aan Plovdiv. Dit is de op een na grootste stad van Bulgarije. Met 8000-jarige geschiedenis is het tevens een van de oudste steden van Europa. Omdat ik er zelf niet bij was, kan ik er verder weinig over vertellen dus dit laat ik aan Irene over zodra het weer haar beurt is om een blog te schrijven ;)
Een leuke verrassing was dat ik, een week voordat de ouders van Irene hier zouden komen, van Niels te horen kreeg dat hij mij datzelfde weekend ook zou komen opzoeken! Hij had een last minute vlucht geboekt; toevallig dezelfde vlucht als de ouders van Irene ☺
Ook Niels en ik hebben datzelfde weekend leuke uitstapjes gemaakt samen, ondanks dat we maar twee dagen de tijd hadden. Om zoveel mogelijk te kunnen zien/doen in deze twee dagen hebben we een auto gehuurd. De eerste dag zijn we de Seven Rila Lakes op gaan zoeken. Zoals de naam al doet vermoeden is dit een groep van zeven meertjes (goh!). Ze zijn gelegen zijn in het Rila gebergte tussen de 2100 en 2500m hoogte. Hiervoor zijn we in 1,5 uur naar Panichishte gereden, het startpunt van onze wandeling. We wisten van tevoren dat het eind maart op 2000 meter hoogte nog best koud kan zijn dus we hadden ons goed ingepakt, maar wat we onderschat hadden is dat er ook nog behoorlijk wat sneeuw kan liggen… Tijdens onze autorit op een bergweggetje dat ons omhoog leidde, begonnen de omliggende bomen er steeds witter uit te zien en de weg begon steeds gladder te worden. Op zich maakte ik me niet heel veel zorgen aangezien in mijn grote stevige wandelschoenen aan had getrokken, maar Niels had enkel zijn oude sportschoenen aan waar de gaten al in waren gevallen. Gegarandeerd natte/koude voeten dus! :P Ik stelde nog voor om om te keren, maar daar wilde Niels niets van weten en dus stonden we even later in onze wandelkleding tussen alle wintersporters boven op de berg! Die moeten gedacht hebben: ‘gekke hollanders’ ;) Ondanks dat er ongeveer een meter sneeuw lag, begonnen we vol goede moed aan onze wandeling. Geen idee waar we heen moesten, maar we zagen wat voetstappen in de sneeuw dus die zijn we maar gaan volgen. Na enkele uren ploeteren hadden we echter nog steeds geen meertjes gevonden. Op een gegeven moment kwamen we twee andere hikers tegen die ons volgens een beetje aan het uitlachen waren om ons gebrek aan uitrusting (zij hadden namelijk speciale sneeuwwandelschoenen en –stokken). We vroegen hen of zij wisten waar we de meertjes konden vinden. Het antwoord in hun beste engels was: ‘jullie staan er nu midden tussen’, maar rondom ons was natuurlijk niets anders dan sneeuw! Helaasss ☺ Die wandeling moeten we nog maar een keer over doen als de sneeuw is gesmolten ;) We hebben desondanks erg genoten van de wandeling en Niels is nog in z’n eentje naar de piek geklommen. Ik offerde mezelf op om van een afstandje foto’s te maken :p Een erg geslaagde eerste dag!
De volgende dag hebben Niels en ik in een 3-urige rit afgelegd naar de Devetashka cave. Een heel speciale grot. Moeilijk uit te leggen, dus jullie kunnen beter de foto’s bekijken; die spreken voor zich ☺
Na een veel te kort weekend moesten we helaas weer afscheid nemen van Niels en de ouders van Irene. Veel tijd om hierover te treuren hadden we echter niet, want enkele dagen later kregen we alweer bezoek! Deze keer van Yeukman, een vriendin van mij waarmee ik samen Biomedische wetenschappen heb gestudeerd. Omdat de weersvoorspellingen goed waren voor de tijd van het jaar (zonnig en 20 graden) hebben we samen met Irene een auto gehuurd en zijn we in 4 uur naar Nesebar gereden. Dit is een stadje aan de Zwarte Zee. Het oude stadsgedeelte is gelegen op een klein schiereiland in de Zwarte Zee en staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Hier zijn we twee dagen gebleven. De eerste dag hebben we het oude stadsgedeelte verkend en hebben we een leuk winkeltje ontdekt: ЖИВОТНОТО. Dit winkeltje wordt gerund door een kunstenaars familie die ons heel vriendelijk ontvingen. Omdat het nog laag seizoen was en we dus zo’n beetje de enige toeristen daar waren, namen ze ruim te tijd voor ons om ons rond te leiden door hun huis die zij hadden omgebouwd tot een kunst galerie. De tweede dag hebben we het vooral rustig aan gedaan en hebben we genoten van het zonnetje aan ons ‘privestrand’, dat in het hoogseizoen waarschijnlijk bomvol ligt met meer toeristen zoals wij :p
Uiteraard zijn er nog veeeeel meer dingen die ik zou kunnen vertellen, maar dit waren denk ik wel de hoogtepunten van afgelopen maand ☺ Bovendien moet ik wat verhalen voor Irene bewaren, zodat zij ook nog wat interessants te melden heeft in de volgende blog, haha ;)
Liefs van ons!
Ps: foto's volgen z.s.m.
We zijn inmiddels alweer op de helft van onze stageperiode; de tijd vliegt! Het is even stil geweest rondom ons Sofia-avontuur, waarvoor onze excuses. Of eigenlijk mijn excuses want het was mijn beurt om een stukje te schrijven;) We hebben het echter zo druk gehad met leuke uitstapjes, mensen die ons kwamen bezoeken (en tussendoor ook nog een beetje studeren :p) dat ik er gewoon niet eerder aan toe ben gekomen. Best een goed teken toch?! Maar hier dan eindelijk de lang verwachte update ;)
Irene’s ouders zijn eind maart een weekendje hier geweest om Irene op te zoeken. Samen hebben zij hebben leuke uitstapjes gemaakt, waaronder een bezoek aan Plovdiv. Dit is de op een na grootste stad van Bulgarije. Met 8000-jarige geschiedenis is het tevens een van de oudste steden van Europa. Omdat ik er zelf niet bij was, kan ik er verder weinig over vertellen dus dit laat ik aan Irene over zodra het weer haar beurt is om een blog te schrijven ;)
Een leuke verrassing was dat ik, een week voordat de ouders van Irene hier zouden komen, van Niels te horen kreeg dat hij mij datzelfde weekend ook zou komen opzoeken! Hij had een last minute vlucht geboekt; toevallig dezelfde vlucht als de ouders van Irene ☺
Ook Niels en ik hebben datzelfde weekend leuke uitstapjes gemaakt samen, ondanks dat we maar twee dagen de tijd hadden. Om zoveel mogelijk te kunnen zien/doen in deze twee dagen hebben we een auto gehuurd. De eerste dag zijn we de Seven Rila Lakes op gaan zoeken. Zoals de naam al doet vermoeden is dit een groep van zeven meertjes (goh!). Ze zijn gelegen zijn in het Rila gebergte tussen de 2100 en 2500m hoogte. Hiervoor zijn we in 1,5 uur naar Panichishte gereden, het startpunt van onze wandeling. We wisten van tevoren dat het eind maart op 2000 meter hoogte nog best koud kan zijn dus we hadden ons goed ingepakt, maar wat we onderschat hadden is dat er ook nog behoorlijk wat sneeuw kan liggen… Tijdens onze autorit op een bergweggetje dat ons omhoog leidde, begonnen de omliggende bomen er steeds witter uit te zien en de weg begon steeds gladder te worden. Op zich maakte ik me niet heel veel zorgen aangezien in mijn grote stevige wandelschoenen aan had getrokken, maar Niels had enkel zijn oude sportschoenen aan waar de gaten al in waren gevallen. Gegarandeerd natte/koude voeten dus! :P Ik stelde nog voor om om te keren, maar daar wilde Niels niets van weten en dus stonden we even later in onze wandelkleding tussen alle wintersporters boven op de berg! Die moeten gedacht hebben: ‘gekke hollanders’ ;) Ondanks dat er ongeveer een meter sneeuw lag, begonnen we vol goede moed aan onze wandeling. Geen idee waar we heen moesten, maar we zagen wat voetstappen in de sneeuw dus die zijn we maar gaan volgen. Na enkele uren ploeteren hadden we echter nog steeds geen meertjes gevonden. Op een gegeven moment kwamen we twee andere hikers tegen die ons volgens een beetje aan het uitlachen waren om ons gebrek aan uitrusting (zij hadden namelijk speciale sneeuwwandelschoenen en –stokken). We vroegen hen of zij wisten waar we de meertjes konden vinden. Het antwoord in hun beste engels was: ‘jullie staan er nu midden tussen’, maar rondom ons was natuurlijk niets anders dan sneeuw! Helaasss ☺ Die wandeling moeten we nog maar een keer over doen als de sneeuw is gesmolten ;) We hebben desondanks erg genoten van de wandeling en Niels is nog in z’n eentje naar de piek geklommen. Ik offerde mezelf op om van een afstandje foto’s te maken :p Een erg geslaagde eerste dag!
De volgende dag hebben Niels en ik in een 3-urige rit afgelegd naar de Devetashka cave. Een heel speciale grot. Moeilijk uit te leggen, dus jullie kunnen beter de foto’s bekijken; die spreken voor zich ☺
Na een veel te kort weekend moesten we helaas weer afscheid nemen van Niels en de ouders van Irene. Veel tijd om hierover te treuren hadden we echter niet, want enkele dagen later kregen we alweer bezoek! Deze keer van Yeukman, een vriendin van mij waarmee ik samen Biomedische wetenschappen heb gestudeerd. Omdat de weersvoorspellingen goed waren voor de tijd van het jaar (zonnig en 20 graden) hebben we samen met Irene een auto gehuurd en zijn we in 4 uur naar Nesebar gereden. Dit is een stadje aan de Zwarte Zee. Het oude stadsgedeelte is gelegen op een klein schiereiland in de Zwarte Zee en staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Hier zijn we twee dagen gebleven. De eerste dag hebben we het oude stadsgedeelte verkend en hebben we een leuk winkeltje ontdekt: ЖИВОТНОТО. Dit winkeltje wordt gerund door een kunstenaars familie die ons heel vriendelijk ontvingen. Omdat het nog laag seizoen was en we dus zo’n beetje de enige toeristen daar waren, namen ze ruim te tijd voor ons om ons rond te leiden door hun huis die zij hadden omgebouwd tot een kunst galerie. De tweede dag hebben we het vooral rustig aan gedaan en hebben we genoten van het zonnetje aan ons ‘privestrand’, dat in het hoogseizoen waarschijnlijk bomvol ligt met meer toeristen zoals wij :p
Uiteraard zijn er nog veeeeel meer dingen die ik zou kunnen vertellen, maar dit waren denk ik wel de hoogtepunten van afgelopen maand ☺ Bovendien moet ik wat verhalen voor Irene bewaren, zodat zij ook nog wat interessants te melden heeft in de volgende blog, haha ;)
Liefs van ons!
Ps: foto's volgen z.s.m.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
